In de strijd met de zwartspaarders wordt geen middel door de Belastingdienst ongemoeid gelaten. Om het in voetbaltermen uit te drukken: de fiscus gaat er met een gestrekt been in!
Daarbij heeft de Belastingdienst bij de verschillende rechters ook nog eens flink de wind in de zeilen. Vorig jaar september oordeelde het Zwitserse Federale Hof in Lausanne dat het groepsverzoek van de Belastingdienst aan UBS om de namen van Nederlandse ingezetenen met een bankrekening bij die bank vrij te geven, geen fishing expedition was. Deze uitspraak had niet alleen gevolgen voor rekeninghouders bij de UBS. Ook andere Zwitserse banken zoals Crédit Suisse, Julius Bär en Sarasin kregen gelijksoortige verzoeken van “onze” Belastingdienst.
Maar ook voor minder nette praktijken deinst de Belastingdienst niet terug. Op 30 maart jl. werd bekend dat de FIOD weer een deal had gesloten met een tipgever. Deze beschikte over de gegevens van maar liefst ruim 58.000 rekeninghouders bij Crédit Suisse, waarvan ongeveer 3.800 Nederlanders. Hoe de deal met de tipgever tot stand is gekomen en hoe die er uit ziet is uiteraard (nog) niet duidelijk. Ook is niet duidelijk hoe de tipgever aan deze enorme hoeveelheid gegevens is gekomen. De vraag die uiteraard speelt is welke rol de FIOD in casu gespeeld heeft. Heeft zij de tipgever aangestuurd en zo ja in welke mate? Als het antwoord op die vraag bevestigend is, is het bewijs naar alle waarschijnlijkheid onrechtmatig verkregen.
Duidelijk is wel dat de FIOD direct na verkrijging van deze gegevens voortvarend aan de slag is gegaan. Zo werden autoriteiten in o.a. Engeland en Frankrijk ingelicht en werden in een gecoördineerde actie invallen gedaan bij vestigingen van Crédit Suisse in Amsterdam, Londen en Parijs. Daarnaast werden in ons land diverse invallen in woningen gedaan waarbij ook grote sommen geld, sieraden, kostbare auto’s en zelfs een staaf goud in beslag werden genomen.
De Zwitserse autoriteiten waren van deze acties vooraf niet op de hoogte gesteld en reageerden, naar onze mening terecht, furieus. De FIOD reageerde zeer laconiek dat er geen gegevens van Zwitserse ingezetenen waren verkregen zodat er geen reden was geweest om de Zwitsers vooraf te informeren. Dat alle commotie was ontstaan door het verkrijgen van de namen van ruim 58.000 rekeninghouders bij de tweede bank van Zwitserland was blijkbaar niet van belang.
Wie dacht dat het daarbij zou blijven kwam bedrogen uit. Op 4 april jl. werd duidelijk dat de Belastingdienst en passant ook nog even een derdenonderzoek heeft ingesteld bij American Express. Deze creditcardmaatschappij heeft het verzoek gekregen om alle namen te verstrekken van Nederlanders die in de jaren 2009 tot en met 2016 over een creditkaart beschikten die gekoppeld was aan een buiten Nederland gevestigde bank. De Amerikaanse rechter in het Texaanse El Paso had geen enkele moeite met dit verzoek en oordeelde op 31 maart jl. dat American Express de gevraagde gegevens aan Nederland moet verstrekken.
Duidelijk is wel dat de Belastingdienst in de jacht op zwartspaarders geen enkel middel schuwt. Daarbij zijn de rechters, nationaal en internationaal , de Belastingdienst wel zeer ter wille. FIOD-directeur Hans van der Vlist constateerde onlangs dan ook met groot genoegen dat het goed gaat met de jacht op zwartspaarders en dat het net zich rond hen sluit.
Niemand zal bezwaar hebben tegen het feit dat de Belastingdienst veel werk maakt van de jacht op zwartspaarders . Maar dat daarbij niet zelden op de man wordt gespeeld, of zoals hiervoor werd gesteld, er met gestrekt been in wordt gegaan, is afkeurenswaardig. In een rechtsstaat als Nederland zou de Belastingdienst geen ondoorzichtige deals met tipgevers moeten sluiten zeker niet als er een beloning in het vooruitzicht wordt gesteld waarvan de hoogte afhankelijk is van de opbrengst. Of dit laatste ook in de recente deal is opgenomen is nog niet bekend maar uitgesloten is dit geenszins!